helden

Bas Jan Ader
(1942-1975)

vallen
en weer
opstaan

telkens weer
opnieuw

uiteindelijk
voorgoed
verdwijnen

in het
concept van
de zee

Herman Brood
(1946-2001)

niks was
voor hem
te hoog

zelfs niet
het dak
waar hij

zich voor
de laatste
keer vastbesloten

over de
rand heen
boog

Reinder Egbert Hilbrands (opa)
(1910-1984)

oma
in de keuken
opa
in zijn stoel

nog voordat
ik ze zag
rook ik al
de geur

ik heb ze
nog verzameld
de bandjes
van zijn sigaren

en ook
net zo
vaak weer
weggegooid

soms is het
er weer die
vertrouwde geur
opeens

heel even
ben ik dan
wie ik toe
ben geweest

Jan Wolkers
(1925-2007)

vroeger las
ik alles wat
jij schreef

en dacht ik
telkens weer

gaat dit
over jou
of is het
fantasie

hoeveel weet
ik nu van jou
of helemaal niets

tegenwoordig schrijf
ik zelf

en zit jij
bij elke
letter in
mijn hoofd

Jan Arends
(1925-1974)

zon'n dag
waarop je
makkelijk tot op
het bot verkleumt

als je langer
buiten blijft
dan nodig is

zo'n dag
waarop de
taal zo
mager is

dat niemand
het zo karig
kan opschrijven
zoals hij deed

Laika, hond tussen de sterren
(1954-1957)

aan de
zwaartekracht
ontsnapt

verdwaald tussen
de sterren

is voor
een hond

vallen
het ergste
wat er is

en dan
al na een
paar uur

opgebrandt
de hemel in

William Turner
(1775-1851)

nooit eerder
kroop ik in
een schilderij

ik dit kolken
in de mist
waar niets meer
helder is

waar je grijpt
maar niet meer
weet naar
wie of wat

nooir eerder
werd ik zo
verblind door
kleuren en

zag ik pas
later waar ik
eigenlijk was

Louis Daguerre
(1787-1851)

zijn zilver
was niet
snel genoeg

alles wat
bewoog ging
zo voorbij

alleen de man
die langzaam
schoenen poets

bleef in
al die jaren
overeind

nu kijk ik
ernaar en
verwonder mij

over die bijna
lege straten
in parijs

en over
alles wat
bewogen heeft

maar verdwenen
is in de
lange belichtingstijd

Kraftwerk (1970)/Autobahn (1975)

grijs lint
met witte strepen
en een groene rand
een helderblauwe lucht
de bergen al in zicht

de motor die start
toeren worden opgevoerd
de claxon laat zich horen
al bij het eerste stoplicht

de rem piept krachtig
voor het zebrapad
de richtingaanwijzer klikt
alvast zwoel voor
de volgende afslag

het is als een
symfonie op wielen
en de bestuurder
neuriet zacht

met tachtig
kilometer per uur
strijkt hij zo naadloos
de laatste plooien
in het asfalt glad