tikke tak zal het duren

hoge nood

ik viel en viel
het was de duivel
die mij duwde
het was de duivel
die zijn been
naar voren stak
waardoor ik struikelend
in de modder viel

nu lig ik hier
te wachten tot
de zon weer
schijnen gaat
ik weet niet of hij nu
nog naast mij staat
die duivel die
mij vallen liet

ik denk dat het
zijn schaduw is
waardoor het nu
nog donker is
en het licht
niet op mij schijnt

nacht

met spelden zet ik
de maan in't donker neer
de sterren druk ik
stevig vast met lijm
een paar wolken
stik ik er nog bij
en twee lagen plakband
gaan over alles heen

het is af
mijn eigen nacht
een waarin ik
niet verdwalen kan
waarin de klok
niet hoeft te luiden
voor dromen die ik
niet meer hebben wil
eindelijk een nacht
waarin ik rustig
slapen kan

de zachte man

mijn angst zit
verpakt in dunne
laagjes huid
met een strikje
er omheen
lijkt het wel
heel wat

je prikt er
zo doorheen
recht door
naar mijn hart
daar ligt het stof
dat zich jarenlang
verzameld heeft

en dat nu zo
gemakkelijk wegwaait
door de gaatjes
en dan in mijn
ogen landt

mens

later wil ik
wel iets worden
later wil ik meer
dan ik nu ben

ik wil goochelaar
of astronaut
een dokter
in een ziekenhuis
ik wil rijk zijn
of ik word
een echte held

ik wil ook
groot en oud
en toch heel wijs
ik wil zoveel
ik wil het allemaal

soms besef ik wel
ik wil teveel
soms weet ik wel
het is genoeg
ik ben toch al
ik ben een mens

vleugels

duizelig
van stom geluk
zachtjes zingend
met de vogels mee
fiets ik door de
straten van mijn stad

het asfalt is
nog nat van de
regen van vannacht
niemand is al wakker
niemand heeft de dag
al laten beginnen

ik heb het gevoel
dat ik al overal
ben geweest
overal en alles
in één enkele nacht

thuis

tussen waar ik ben
en waar ik was
tussen waar ik woon
en waar jij bent
daar ergens brak de zon
door de wolken heen

nu mag ik doen
alsof ik thuis ben
in jouw huis
nu mag ik
één voor één
kopjes borden glazen
tandenborstel badjas
en zelfs de stoelen
tafel en bed

voor ik het weet
hoor ik erbij
heb ik een vaste plek